miércoles, 6 de agosto de 2008

Premio: Gracias a tu gran corazón, amiga.


Después de un día lleno de sentimientos que aún no he logrado comprender, antes de irme a dormir ya que no tengo ganas de cenar ni tan siquiera de aguantarme sentada, he decidido entrar en el blog y ver si alguien me había dejado un regalo especial, la verdad es que habéis sido muchos los que lo habéis hecho y por ello os doy las gracias.
A parte de todos los regalos especiales, ha habido una princesita que se ha acordado de mi cuando ha entregado el premio que he puesto arriba....y que princesa iba a ser? Sin duda, --> Princesa en apuros, así que ahora me dirigiré a ti princesita. Muchas gracias por los comentarios que día tras día me vas dejando, por aquellos regalos especiales que me encanta recibir, porque tus palabras sé que poco a poco me van ayudando a subir el primer escalón...y si veo que voy hacia atrás no dudaré en leer lo que me hayas escrito en cualquier momento para que me des ese empujoncito. También decirte que me encanta tu blog, que me hace sonreír, me hace imaginar, me hace pensar, me llega a ilusionar...y lo que más me gusta es ver como los apuros que vas teniendo los vas superando para así llegar a ser una preciosa REINA. En fin, voy a intentar repartir el premio, no sé si se ha de entregar a tres personas o no, pero viendo que tú lo has hecho así y que no tengo idea de como se hace, pues te imitaré.
Los premios son:
Vantysch: el nombre lo pondré en rojo ya que es el color del amor, el amor que se siente cuando se entra en tu blog, el amor que transmites, la pasión que explicas y el cariño con el que tratas a la gente. El premio simplemente es porque te lo mereces, porque siempre consigues robarme aquella tímida sonrisa, porque desdel primer día en que abrí el blog entraste a escribirme, porque aunque no lo sepas fue a raiz de tu blog que me animé a abrir el mío...ese es el motivo de que tuvieras dos post de míos de diferentes sitios el primer día que te escribí. Pues lo que te decía este premio es simplemente porque te lo mereces, igual que mereces que todo lo que sientes y sueñas salga como tu quieres! Besitos y un abrazo con cariño.
La rosa separada: color gris...por que? Por la intriga que tengo de ver una nueva entrada en tu blog. Quizás el color no lo entiendas, pero para mi el color gris es intriga, porque nunca sabes si se dirige hacia el blanco o hacia el negro. El premio te lo doy por haber sido la primera en cambiarme el nombre y ponerme un nombre alegre, un mundo más parecido al de mi blog...El premio también es por la ilusión que me hace ver que me has escrito, porque siempre tienes palabras para que cambie el punto de vista o bien para que vea otro. También por las canciones que me vas dejando y por el último que por lo que he visto parece ser un libro...y que cuando acabe de informarme estará junto a mí. Gracias por todo rosa. Besitos cariño.
Dra. Migrañas: color naranja, porque es el color de la fuerza y fuerza es lo que te deseo. Fuerza para escribir lo que sientes, fuerza para seguir adelante, fuerza para cambiar todo lo que no te guste, fuerza para sonreir (aunque te lo diga una persona con nombre triste). Te doy fuerza porque la necesites o no siempre es bienvenida. Como te he dicho hoy seguiré pasando por tu blog y espero ir viendo entradas diferentes. Te entrego el premio porque a mi me lo han entregado siendo nueva y por ello creo que alguien nuevo en el blog tambiéns e lo merece. Finalmente te doy el premio porque imagino que cumples con el título de su nombre. Besitos.
Gracias por todos vuestros regalos especiales...y gracias princesa por haber hecho que la entrada que iba a escribir no fuera triste.

17 comentarios:

Laura dijo...

Ves? Por mal que comience un día siempre te puedes ir a la cama con una sonrisa. Espero que cuando despiertes mañana todavía la tengas. Un abrazo y besos.

--- dijo...

hola,pasavamos por aqu,un saluditoo

Anónimo dijo...

Muchas gracias por tu apoyo, y sobretodo por esa fuerza que es lo que necesito para seguir adelante dia tras dia, muchas gracias por haberte acordado de mi, resumiendo: Muchas Gracias:D

Vantysch dijo...

Tris:

No sabes qué ilusión me hacen tus palabras. Es un honor para mí que leer mi blog te animara a abrir el tuyo.
Creo que te podemos echar una manita desde aquí, pero también tendrás que apoyarte en tu gente de ahí y sobre todo, creer en ti misma.
Afortunadamente para mí mi blog lo abrí para sacar fuera de mí todas esas palabras que se quedaban en el olvido y para contarle a todo el que quisiera leerme cuánto amo a esa chica especial que se esconde en mis textos.

No sé cuando me llegará el silencio, pero sé que ya ha merecido la pena crear mi blog. Gracias a él estoy más cerca de la persona a la que amo y he conocido a gente muy especial como tú.

Para mí será siempre un reto sacarte esa sonrisa de niña en tu cara. Porque con ella puesta puedes volar hasta donde tú desees.

Gracias de nuevo por el premio...

Miles de besos

PD: cuida bien de Asno, que aunque sea pesado es un buen tipo...eh! qué es eso? es tu sonrisa?..... ;)

Anónimo dijo...

Todo tiene su lado bueno, enhorabuena:D

Besitos de caramelo.

Manzanacaramelo@hotmail.com

P.D.Tienes un buen blog para llevar solo 7 dias;) sigue asi

PocasPecas dijo...

Hola!!
Me alegro un montón de tus premios, como ves para mucha gente eres importante y sin ti seguro que no es lo mismo, así que dede Valencia quiero mandarte un super beso, para que poquito a poquito te sientas mejor.
Y como digo en mi blog: Voy a pedirte un favor... SONRIE!
MUACK!!

Nuria dijo...

¡Felicidades! Te mereces este premio y muchos màs.
Un abrazo

PD: No sé si habràs visitado mi blog SOMOS NECESARIOS. La direccion es : www.nuriasantos.blogspot.com
SI te einteresa he propuesto un ejercico para todo aquél que lo quiera hacer. Puede ser interesante.

la rosa separada dijo...

Mi Mundo Ideal¡¡ Muchas gracias por el premio.Ves? El nombre que te puse es más que acertado. Eres nuestro mundo ideal. Porque tod@s hemos pasado, estamos pasando o pasaremos por un mal momento, y tú con este regalo nos demuestras que las sonrisas escondidas aparecen en el momento más necesitado.

Me ha gustado el color gris y más por tu explicación. Siempre me he considerado más roja y negra- por eso es lo de besos rojos, o rosas muy rojas(odio el rosa, desde pequeña;quizás para llevar la contraria, no sé)y el negro porque dicen que soy misteriosa. Pero lo del gris por la integra, me encanta, en serio.

Y otro regalito en forma de canción mi amiga:

http://www.youtube.com/watch?v=O_xj38lLeeU

Anónimo dijo...

pues felicicades por el premio...lo teneis bie merecido
y arriba esos animos...que estamos aqui del otro lado para animaros!!!!!
besines..!!!!!!!!!!!

Anónimo dijo...

Me alegro mucho que te hayan dado un premio por que te lo mereces, además a mi ayer me regalaron uno y la verdad es que hace muchisima ilusion. A que si?

Bueno, te invito a que pases por mi blog por que propuse una tonteria y por si querias participar :)

Un besito y muchos animos

Princesa dijo...

Nena, no me des las gracias... Ya te he dicho, con verte sonreir un poquito y ayudar a que sigas adelante, es gran regalo para mi.

Como dice Vantysch, aquí estamos para ayudarte.

Un besote y disfruta del día

fag dijo...

joder joder, pero estabas mal en serio?!
vaya lo siento, llego a saberlo y... bueno tampoco creo que hubiera hecho mucho pero algo sí, ¿no?

espero que vagis a millor.

petonets

ángel de cristal dijo...

Muchísimas gracias por tu comentario en mi blog y enhorabuena por este blog tan bonito que tienes en el buscas aquel mundo ideal.

Espero que nunca más te veas sola en alguna situación de las que yo he nombrado en mi blog y nada que aquí tienes una amiga que hará que no estés nunca sola.

Un besito y cuídate mucho.

fag dijo...

si no et trobes a gust amb tu mateix, merda.
has de saber estar sol, no únicament acceptar-te.
entendre't, escoltar-te i veure't amb prespectiva.
els moments de solitud han de ser buscats però, si no ho són, també són collonuts.
estem acostumats a viure en societat, en comunitat.
passa 5 mesos vivint amb 20 persones més sense cap tipus d'intimitat i valoraràs moltissim els espais temporals en que només hi ets tu i el teu cul.
sé de què parlo.
de totes maneres, és gradual, no t'obsessionis.
poc a poc vas reconeixent-te i fins i tot agradant-te. per molts traumes, complexos o històries que puguis tenir al cap.
no importen.
ara no.

petonets

pd: sóc un pelet peculiar ;)

Anna dijo...

Gracias por tu comentario. Me ha gustado mucho.
Es un placer leerte. Besos

Nuria dijo...

Gracias por todos tus comentarios en mis blogs.
Me ha hecho gracias leer algunas palabras en euskera que no entiendo ¿Tu si sabes?.
Vivo en el norte de España pero no sé una sola palabra en vasco jaja
Estudié en Francia por lo tanto solo se Francés y Español.
La canción que me mencionabas me gusta si, ya la he escuchado.
Un abrazo

PD: Ahora mismo te respondo en SOMOS NECESARIOS.

Nuria dijo...

Voy a publicar varias de las consultas. ¿Que te parece si pongo la tuya? Ha resultado muy interesante. Seguro que ayudamos a màs e uno con una simple lectura.
Un abrazo