miércoles, 14 de enero de 2009

El placer de la distancia

He descubierto el placer de la distancia, el poder de la imaginación, y ahora no quiero perderlo…

Cierro los ojos y empiezo a soñar, en mi sueño estas tu, estoy yo, eres el agua del mar mientras yo soy la sal que va contigo, bailamos con cada ola que rompe en la arena, tu pones la melodía yo te entrego mi inocencia…

Es el mundo del deseo, el mundo de la pasion, es un mundo que siempre me ha atraido pero al que siempre he temido, a veces da miedo lo desconocido…

No sucede nada, sin embargo siento que sucede todo, noto tus labios sobre los mios, me dejo llevar sin temer lo que pueda acabar sucediendo, la razon se ha perdido, ahora solo juega el corazon…

Quiero controlar mis pensamientos, quiero ser dueña de mis sentimientos pero en este momento eso se hace demasiado difícil…

No creia en el poder de la mente, pero me has demostrado que es un mundo demasiado apasionado…tan solo palabras, muestras de cariño, pero en ningun momento rompemos la distancia…

Si nuestra vida esta escrita porque nadie nos la deja leer? Si hubiera leido lo que estoy viviendo no hubiera esperado tanto para conocerte…

Soy bomba de sentimientos, dinamita de emociones, quiero tocarte pero no deseo romper la magia que me acabas de regalar…

No puedo mantener los labios cerrados para recibir un beso, necesito dejar que entre tu saliva y nuestras lenguas empiecen a jugar…

6 comentarios:

PocasPecas dijo...

Hola preciosa,no me puedo entretener mucho, pero prefiero comentarte ahora, mañana será otro día.
Es precioso todo lo que escribes, no hay nada comparado con la sensación de tener cerca (o muy cerca) a alguien con quien sueñas pero aún así no regales tu inocencia, ni regales tus sueños...
Buenas noches y felices sueños!!
Miles de besitos!

Mina dijo...

El placer de la distancia... quizás se encuentra en un sueño, en unos labios que te esperan, entre las sensaciones que nos cobijan cada noche cuando esperamos el día... y le miramos a los ojos atrapando sus sonrisas... quizás a la distancia, envueltas de sensaciones... pero lo dulce de ese intenso sentir, se paladea con el alma.
Hermosa, que sensaciones las de hoy, magicas y plenas.
Besos preciosa, que tengas maravillosos días.

Dorian dijo...

Ola! sinceramente a sido el escrito que has hecho que mas me a gustado, aunq los demas tmb me gustan.
Es preciosa la reflecxión aunq eso de no romper la distancia no lo acabo de ver pero claro eso depende de cada uno.
en definitiva jajaja q me lio q me a gustado muxo.

Anónimo dijo...

no estoy diacuerdo con el titulo de tu post...no hay placer en la distancia si se quiere...saludos**CADECA**

maria varu dijo...

Caminar per la vida és com un joc de sorpreses, les sorpreses requereixen del seu moment, no vulguis saber-ho per endavant perquè aleshores ja no seria una sorpresa.
Ara que has descobert el plaer de la distància, de la imaginació, se t'obre sens dubte un al•licient que durarà el temps que hagi de durar i entretant aquests espais de temps poden resultar-te meravellosos, gratificants, alegres, únics... gaudeix-ne sens més.
Jo també conec aquests espais i no vull controlar res, deixo que tot vagi com vulgui, com es presenti, perquè tot i que siguin somnis, fantasies o producte de la imaginació em fa veure o entendre coses, aspectes nous i també fa adonar-me'n del que pot fer-me mal.
Volguda Tris, descobreix, viu, sent si tot això et fa feliç, la vida és una descoberta continua.

Una abraçada, bon diumenge.

Maria

Princesa dijo...

Nena, una vez más, preciosas palabras... es una senación preciosa esa que desfcribes, aunque a veces solo la tengamos en sueños..

Besotes